Allereerst bedankt voor al jullie lieve reacties! Het doet me goed dat jullie allemaal met mij mee leven. De eerste drie bij werkdagen bij Hope Farm zitten er alweer op! In Hope Farm wonen kinderen van ongeveer 4 t/m 7 jaar. Overdag zijn ze allemaal naar school, dus ik heb de vrouwen geholpen met het dagelijks werk. Mijn dag begon om 8 uur met het dweilen van de slaap- / eetzaal. Dat doen ze met water, bruine zeep en een oude lap. Geen mop/trekker, dus jullie kunnen je misschien wel voorstellen dat ik na 3 dagen flink spierpijn heb ;). Daarna werd de was gedaan. Weer met (koud) water en bruine zeep. Water was niet elke dag voorradig, dus we moesten het soms ook met jerrycans bij Hope Home gaan halen, ongeveer 5 min. lopen. De was werd opgehangen aan de prikkeldraad van het naastgelegen weiland. Na de was dronken we mierzoete thee en aten we bruine bonen met Maïs. Daarna brachten we de porridge naar de school. Deze lauwe pap (ik heb hem geproefd en ik zou hem niemand aanraden :P ) drinken de kinderen altijd gulzig op.

Tegen 11 uur beginnen de voorbereidingen voor de lunch. Lunch en diner zijn hier elke dag hetzelfde: Ugali en greens. Ugali is niets meer en niets minder dan water met maïsmeel en greens is een soort groene kool. Soms eten ze er visjes of tomaatjes bij. Koken gebeurt overigens op een houtvuur in enorme ketels. Ik heb de afgelopen 3 dagen met hun mee gegeten 's middags, met mijn handen, dat was toch wel even wennen!Ugali en greens is nou niet het meest smaakvolle gerecht, maar het is op zich te doen. Ik moet er alleen niet aan denken om het elke dagteeten...

Na de lunch alles afwassen (met... juist ja, water en bruine zeep), tafels en vloer vegen en dan de was afpakken en vouwen. Tegen een uur of 3 was ik meestal klaar. Woensdag ben ik nog even gebleven tot de kinderen uit school waren en heb ik daar nog een uurtje mee gespeeld. Ze zijn helemaal gek op 'papegaaitje leef je nog', daar worden ze helemaal blij van:) Vanmiddag heb ik ook nog even met het zoontje van een van de vrouwen gespeeld; een uur lang met een wc-rolletje. De kinderen daar hebben helemaal geen speelgoed. De zaal bestaat uit bedjes en kisten met kleding, that's it. Dit is denk ik bewust zo: het is de bedoeling dat zij terug gaan naar hun ouders/familie als ze een jaar of 8 zijn en daar hebben ze ook geen speelgoed. Ze vermaken zich daarom met stokken, stenen, tractorbanden, touwtjes en alles wat ze maar kunnen vinden. Als er een 'Wendo' (vreemdeling) is, zijn ze helemaal blij.

De vrouwen in de keuken vonden het maar wat interessant om mij uit te vragen over Nederland. Of ik al getrouwd ben, of er ook polygamie is, wat we allemaal eten etc. etc. Vanmiddag zetten ze ineens muziek aan op hun gsm: Rihanna! Die is dus ook tot hier doorgedrongen :)
De leraren van de school lopen vaak de keuken binnen voor een praatje en vragen steeds of ze naar Nederland mogen komen of waarom ik niet gewoon een kindje mee kan nemen? Ik heb hen proberen uit te leggen dat het ook voor ons er duur is om naar Kenia te komen en dat ook wij daar lang voor moeten sparen. Hoeveel het kost zei ik er maar niet bij...

Als ik klaar was bij Hope Farm ging ik elke dag nog even naar het babyhuis. Wat zijn het toch een schatjes:) Er is een tweeling, Carter en Mak, van ongeveer 2,5, Ayub, die is ongeveer even oud en kleine Rachel die een grote groeiachterstand heeft: ze ziet er uit als een baby maar is ook al 2,5 jaar. Dan zijn er nog de kleintjes: Anne-Marie en Louise. Ze zijn allemaal om op te vreten en vinden het heerlijk om op je schoot te zitten. De 3 jongetjes van 2,5 leren nu lopen en vinden het geweldig.

Het enige mindere is dan het luiers verschonen: door hetgeen ze hier eten stinkt het echt enorm, het is een geur die je niet kunt omschrijven. Ik denk niet dat ik er ooit aan zal wennen! Bovendien dragen ze katoenen doeken als luiers. Wel met een plastic broekje erover, maar als ze teveel plassen loopt het erlangs. En jawel hoor, gisteren was ik de pineut. Dit weekend mijn eigen was maar eens doen ;-) Om 4 uur komen de wat oudere kinderen (3 en 4 jaar zoiets) uit school en hangen er minimaal 4 of 5 kinderen op en aan je totdat het etenstijd is. Erg leuk om met hun te spelen en hun blije gezichtjes te zien, maar soms is het lastig om ze allemaal evenveel aandacht te geven.

Het avondeten hier in het huisje is tot nu toe erg lekker. Pasta, rijst, of aardappels, met bonen of courgette en een keer hebben we gehaktballetjes gekregen en heerlijke spaghetti gemaakt. Als het goed is kookt een van de nanny's 2 of 3 keer per week voor ons, maar dat is tot nu toe nog niet gebeurd. We hebben hier wel elke nacht bezoekers: ratten! We moeten dus zorgen dat alles schoon is en alle etensresten brengen we naar de koeien die naast ons huisje staan.

Morgen ga ik met Marit naar Kisumu, om nog een keertje naar de supermarkt te gaan. Dat doe je niet zoals bij ons in een half uurtje, maar je moet er een hele dag voor uittrekken! Ik ben erg benieuwd hoe het zal gaan, ik zal jullie na het weekend weer op de hoogte stellen van onze mijn avonturen!

Veel liefs,

Linda